The dimension of a straight road is simple. Figuring out the space needed in corners can be very difficult. For the Dinamo-MCC course I have created some slides to explain the problem and to give some sollutions. The ideas are based on the works of Sebastiaan Depke.
An extract can be downloaded here: MCCworkshop2_pages_6-17
People ask me about the dimensions of the roads. How close can the road halves be together? what about the corners?
In this article I’ll describe a practical way to construct a two-lane road and give some examples of how to construct a corner.
Ok, the documentation is there. It’s available in English too. I still get questions about connecting the reed switches. The diode matrix I made for my test track was a quick hack with available materials. After evaluation this design was not very suited for a publication. This is a second attempt to design a cheaper alternative for connecting the reed switches.
About the UCCI. The black multi pin connectors you may recognize as a floppy or hard disk cable connector are used on the UCCI to connect the reed switches. You cannot connect the switches directly to the controler. They are multiplexed. Now for some of us this is a somewhat mysterious technique. I will not try to explain this, just google for the numerous explanations. Just think of it as a way to connect lots of reed switches with as little cables as possible.
Leon kindly designed a diode matrix for us. You can order it from his website. Before this was available I designed a prototype for Railz Miniworld. Combined with the test track thingy I now present a do-it-yourself version of the SWDEC.
With two flat cables you can connect 128 reed switches. It does not matter which connector you use first. The flat cables can me about 10 meters each.
It is advised to use them as described in the next picture:
All the connectors are female connectors.
The reed switches and diodes must be connected as shown in the next picture. Each reed switch is connected to a single Sxx channel. the return connection is one of the SDx channels.
For every connector you will have to choose a different SD channel.
The board to use is called strip board or Veroboard.
First the back side. In the middle you will have to remove three stripes of copper. On the corners you will need some holes. Remove the copper around the hole to prevent a short circuit here.
The grey line is a extra connection you will have to solder on the copper. It connects the 8 bottom stripes.
On the front side you place the connector. This is a print header. Buy these in long strips and break or cut off 16 pins.
Eight diodes of the type 1N414B. These are the cheapest you can find. The indicator ring is on the outside pointing away from the middle 16 pin connector.
The green connectors are very expensive.
Of course you can decide to skip these and solder your wires directly to the copper on the back.
The green connection is unique for every matrix you make. It chooses the return channel. In the example SD2 is chosen. If you look at the back you can see that this connection touches the wire on the back side indicated with grey in the first picture.
The reed switches are connected as shown. One leg on the SDx channel, the other via the diode to the Sxx channels.
That’s it. Don’t forget to change the green connection for every board you make. On every flat cable you can connect 8 of these boards.
Good luck!
Please send me some pictures of your results.
Hans.
De auto’s kunnen nu hun rondjes maken maar kunnen nog niet aangestuurd worden. Onder de baan moeten de volgende zaken gemonteerd en aangesloten worden:
De UCCI heeft wat ruimte nodig. De vermogensweerstanden en de driver er voor (met de zwarte koelribben) geven behoorlijk wat warmte af. Leon raad aan een afstand van 1 cm aan te houden. De OM32 kan direct op de plank.
De voeding haal ik uit een adaptor. De groene stekker gebruik ik om deze voeding door te voeren naar de OM32. Op deze testbaan zal ik niet veel vermogen verbruiken. Kijk in de UCCI handleiding voor de aanbevelingen.
De blauwe draden zijn de zenddraden die langs de wegen liggen. Een enkel paar in mijn geval.
Via een lintkabel sluit ik de reed-contacten aan. Ik had niet de juiste stekkers in huis dus ik probeer het af te maken met de (gratis) dingen die ik nog had liggen. De lintkabel is een kabel die in een PC wordt gebruikt voor een floppy drive. Daar heb ik er nog wel een paar van op de zolder.
Na de diodematrix gebruik ik weer zo’n kabel, het blijkt een lekker overzichtelijke methode te zijn. Niet te veel losse draden. Aan de uiteinden zitten de reed-contacten.
Op de OM32 zit een klein testprintje met een zestal leds. Dit is tijdelijk.
Een detailfoto van de ter plekke verzonnen diodematrix. Leon biedt een matrix aan met acht aansluitingen, ik had er minstens 24 nodig.
Op ieder setje pennen kan je een reed aansluiten. via een diode komen ze om de beurt bij de SD kabels 0..3. De SD kabels 4..7 gebruik ik niet.
Die vier grote diodes hebben geen speciale betekenis. De kleintjes waren gewoon op.
Vooraf heb ik geen moeite gedaan om uit te rekenen welke nummers de detectors zouden krijgen. Het maakt in de software namelijk toch niets uit.
Bedenk wel dat de nummers die dinamo geeft door koploper met 1 opgehoogd worden.
Hier liggen de reeds in de buurt van de gaten onder de geleide draad. Het rechthoekige gat heeft geen functie. Hier zat vroeger een handvat in, de plaat was vroeger een deurtje.
Een reed aangesoldeerd.
Met hete lijm
En dan tegen de geleide draad aanplakken.
Al snel zitten de schakelaars vast. Op deze manier is het een makkie. Bij Railz heeft een medewerker zo 500 contacten achteraf onder de tafel aangebracht op zijn rug. Op de testbaan was het in tien minuten gedaan.
De lintkabels gaan ook met hete lijm vast aan de tafel. Ik heb nog een paar aansluitingen over.
De hergebruikte stekkers hebben twee gaatjes te veel.
Al met al een relatief snelle manier van aansluiten, minimale kosten en het werkt!
Hans.
The second part of the building report of the Stadtwerke bus. In the previous part I described the lights, this time the mechanics.
The floor of a Rietze bus is prepared to make room for the battery holder. The chair stands are cut of with a knife. In the end some of the chairs will be but back including some passengers.
A nice fit. This is a double AAA holder. You will have to do some searching to find this at a reasonable price. I have seen prices up to € 4,50. This one costs € 0,35.
The holder does not hold very well with glue. I needed two extra strips to get some structural strength. I also sanded the bottom of the holder. It was not not completely flat.
Next was the steering mechanism. This is a difficult job. It takes a lot of time to rebuild a support structure. The extra room needed for the steering arm got me into trouble. The floor is not in two pieces. In the end I decided to glue the front to the cover, the back end is removable.
See the extra room you will need for the steering wheels.
It is very important to get the wheels exactly on the same place as they used to be with the static axle. This is why I leave the original support. Later I made some extra room to prevent friction.
Here you can see the charger plug and the micro switch.
Just checking if the gear and motor will not hit the ground.
Extra support on the front
batteries are connected to the charger plug and micro switch. First three are for charging. The connections are earth, plus, earth. It does not matter how you connect the charger, it cannot be polarised wrongly. The send three are from the switch. if in the left postition it connects the battery to the charger, in the right position it connects the battery to the decoder. There is no way to connect the charger to the decoder. Remember the Geest #3 truck?
A second precaution is to add a small fuse in between the red wire and the switch. This is not done in this bus.
If you look for a fuse, remember that i should allow for charging too. In my case you will need at least a 1000 mA fuse.
The decoder will be in this same spot too. All the cables from the cover end up here too.
This time a report about a bus I build in commission for a MCC enthousiast. He wanted two buses, this is the first. I have writen about this one before. This is the bus with the very difficult motor from SolExpert.
The original chassis was a Rietze “MAN NL Stadtwerke Verkehr”. This is a static model. I had to make room for the motor, add batteries and a steering mechanism. Watch and learn!
First action is to take out the plastic covers and moke some more room for the LED’s. The covers are glued back in there original places before placing the LED’s behind them.
remember how smal the 0603 LED’s are? This is a orange one for the side of the bus. I had to make 10 of them.
The tail lights are combined with the indicator. This saves one wire. In the middle is the common kathode.
Same is done for the head lights and indicators. The “big” LED is a warm white 1206 LED. They are expensive but have a very nice colour.
This time I drilled a small hole in the side and glued the LED’s on the outside. This is not very hard to do. A disadvantage is that the LED’s are very vulnerable. On a other bus I glued them on the inside. Much nicer!
Ok, it’s getting messy already.
Tail lights fit nicely in the prepared cavity.
As do the head lights.
Wires of the side lights are glued to the inside. I tried to make a little channel to prevent them sticking out. This bus will have removable batteries on the inside, it will be disassembled a few times.
The white rubber underground is a rubber underlayment for a carpet. It is to prevent scratches on the bus (and the table). Just be carefull: don’t leave the bus on it too long (more than a week). The rubber damages the delicate paintwork eventually.
Some light for the passengers. Again the warm white LED’s. On the right side you see a collection of SMD resistors. I had to tweak them a few times to get the desired relative light levels.
#03, Geest. Een beroemde auto uit de allereerste serie. Deze auto heeft ongelovelijk veel gereden bij Railz Miniworld. Als er publiek was reed deze auto minstens 2 Kilometer per dag. Op de container na waren ondertussen alle onderdelen al vervangen. Na een binnenbrandje heb ik de resten aan elkaar gesoldeerd en de motor er uitgehaald. De auto staat nu ergens stil op de modelwereld met de lampjes te knipperen. Een rustige oude dag voor deze veteraan.
Let op: de gebruikte technieken zijn nu niet meer actueel. Deze eerste serie zijn echt prototypes geweest.
De lakdraad loopt vanaf de leds, langs de motor helemaal door naar de decoder. Verderop lees je waarom dat niet zo’n goed idee is.
Aan het interieur en de chauffeur wordt ook gedacht.
Zie hier de eerste generatie decoders. Het zijn nu verzamelstukken geworden.
Zo’s zee van ruimte en dan toch de decoder op zijn kant! Dat wat om de decoder toch aan de voorkant te houden EN de accu’s zo ver mogelijk naar voren te houden om het gewicht op de aandrijfassen te krijgen.
De accu’s zijn 3x700mAh naamloos met soldeerlipjes. Nu gebruiken we twee cellen, dat is met decoder 2.0 voldoende.
Ook zo’n test: laden met een mini-jack plug. Groot nadeel: tijdens het aansluiten maakt de stekker even sluiting. Deze methode is nooit in productie geweest. Let op de briljante manier om even snel een kabelbindertje te maken, een klein lakdraadje getwist om een paar andere lakdraadjes.
Een eenvoudig spoeltje, niet zelf gemaakt. Het reed-contact liet ik nog zitten.
Een airbrush actie van Hein. Dit maakt het wel een stuk realistischer.
Herinner je nog dat briljante kabelbindertje? Dat heeft ook zo zijn bijeffecten. Lakdraadjes zijn erg fijn om aan een LED te solderen. Ze zijn echter erg gevoelig voor slijtage. Het constante bewegen en trillen heeft er toe geleid dat de isolatie versleten was zodat er kortsluiting kon onstaan.
Tijdens het laden zijn alle draden verbrand!
Vraag die nog openstaat: waarom is de oplader doorgegaan, we hebben zo’n slim apparaat. Had die niet kunnen zien dat de hoeveelheid stroom niet binnen de normale grenzen lag?
Naast het kabelbindertje bleek later ook dat het niet zo verstandig is om de lakdraadjes langs de motor te laten lopen. Zeker niet omdat deze bij elke bocht langs elkaar schuiven!
Dat hebben we dan ook maar weer geleerd zeggen we dan.
het is alweer een tijdje geleden, ik had weer een tanker auto meegenomen uit de onderdelenbak bij Railz Miniworld (nu: Miniworld Rotterdam).
Anders dan de vorige keer heb ik nu de bekabeling vanuit de tanker niet vlak langs de motor laten lopen maar heb ik aan de voorkant van de tanker een gat gemaakt. Een stoere (gekleurde 😉 ) kabelboom is het effect. Het vloertje is een stukje geknipte lintkabel, altijd handig om iets mee af te werken.
De grote truc is om vooraf 100.000 keer de lengte van de kabeltjes te controleren. Op het laatst klikt alles in elkaar en kan je er moeilijk (niet onmogelijk) meer bij.
Het spoeltje zit verstopt achter het reservewiel.
Zie hier het mooie vloertje van de lintkabel. In de zwarte klont onder de cabine zit de spoel/weerstand combinatie voor de witte leds. Dit is een van de laatste auto’s die ik met decoder 1.1 maakt. Met de 2.0 decoder is dit niet meer nodig!
Het spoeltje moest los en verder naar achter. Het slepertje liep er tegenaan.
Het resultaat:
Weer zo’n standaard FCS modelletje, alhoewel? De motor blijkt net wat verder in het midden te zitten. De decoder past net niet…
Het plastic rondom de motor is vrij dikwandig. hier is wat ruimte in gemaakt om de decoder plat neer te kunnen leggen.
uitprobeersel: de spoel en weerstand niet in de buurt van de cabine maar hier langs de motor. Het fijne is dat de combinatie lekker vast gezet kan worden aan de schakelaar. Later gaat hij toch weer de cabine in.
De krimpkousjes achteraan zijn de soldeerpuntjes tussen het koperlakdraad van de leds van de achterbumper.
Een eerste wijziging: een stekker om de bovenbouw los te kunnen maken.
Aangezien de herprogrammeer stekker en dus ook de test-aansluiting om de leds uit te proberen in de bak zit moet deze op een kiertje om de foto te maken.
Op de baan in Rotterdam.
Verhoek 2 is de eerste auto uit de tweede reeks productiemodellen voor Railz Miniworld.
Ik probeer een aantal technieken nu te standaardiseren.
De auto is gestript, de onderkant van de cabine is al vervangen. Dit is een puur cosmetisch klusje. De bak waarin de oorspronkelijke accu’s zitten is weggeslepen. Het schakelaartje blijft zitten, dat is prima.
Laadpennen stripje met hergebruikte stekker naar de accu’s in de bovenbouw.
Het herprogrammeer stekkertje kan plat op de vloer liggen, er is plaats genoeg.
oei wat nu! er is geklungel met de lakdraden. Wat blijkt: de oranje en rode leds hebben nu kathode markering omgedraaid. Of alleen de oranje? Foei! nu moet ik opnieuw aansluiten.
De weerstanden zitten hier op de decoder, het decoderdraadje naar de leds weer naar beneden. Vervolgens zit er een krimpkousje op. Dit werkt redelijk eenvoudig met deze 1.1 decoder. De volgende generatie decoder is een stuk kleiner, daar werkt het niet meer lekker op deze manier.
De constructie van de spoel is ondertussen eenvoudig. Een 6 mm kern in de vorm van een stukje kunsstof buis, twee stukjes plaat er tegenaan. De onderste wordt in de een vorm gesneden zodat deze netjes op het chassis past.
Een extra setje draad voor de ledjes in de bovenbouw. Om toch de bovenbouw met accu’s los te kunnen maken knutsel ik er geimproviseerd stekkertje tussen.
Dit stekkertje mag niet verkeerdom geprikt worden, daar moet een idiot-proof merkteken op komen.
Niet te zien in de foto’s: Het gewicht van de accu’s blijkt niet voldoende te zijn. een paar kleine stukjes lood extra bovenin de cabine. Dit geeft wat extra asdruk op de voorwielen. Hierdoor stuurt hij een stuk beter!
De leds op de bovenbouw zijn onderdeel van de vaste verlichting. Misschien is het mooier om dit te koppelen aan de remlichten?
Collega’s bij Railz hebben deze een mooie rode kleur gegeven.
