Testbaan 2008
Tot nu toe had ik thuis geen testbaan, nu er weer een reeks auto’s gemaakt moet worden is het hoog tijd om zelf een te maken.
Dit is tevens een kans om een alternatieve bouwmethode uit te proberen. In mei 2006 heb ik dit als alternatief voor Railz ontwikkeld. Hier is toen niet voor gekozen omdat de wegen op deze manier niet belopen kunnen worden. In het gigantische landschap in Rotterdam is dat een eis, voor u en mijn thuis niet. Nu ruim twee jaar later de methode uitgeprobeerd.
Naast dit artikel komen er ook nog verhalen over:
- beschrijving geometrie wegen.
- tactisch plaatsen van reed-contacten
- ontwerp signaaldraden
Plank met lijnen en gaten
Op een plank wordt een plan uitgetekend en worden gaten uitgeboord en gezaagd voor reed-contacten en de wissel. Relatief veel contacten voor deze lengte, dit is alleen voor de testbaan. Normaal zou ik minder contacten gebruiken.
Het wegenplan is eenvoudig, een ovaaltje met een enkel “inhaalspoor”. De boogstralen zijn erg krap, ik wilde niet nog een grotere plank gebruiken, hij moet immers een beetje op de keukentafel passen.
De plank staat op blokken, onder de baan komen onderdelen te hangen zoals electronica en wisselmotoren. De plank is 18 mm dik. Als het niet een zelfstandige testbaan zou zijn zou ik een open frame klussen met een veel lichter wegdek. 9mm is dan voldoende.
De maat van de gaten is afgestemd op de maat van de reed-contacten. Hou rekening met het feit dat ze achteraf onder het wegdek geplakt gaan worden met hete lijm. Je hebt iets ruimte nodig om dan te manouvreren met je tangetje.
Vulling wegdek
In het wegdek moeten straks signaaldraden verstopt kunnen worden, hiervoor gebruik ik blauw isolatie schuim. Dit is bij de bouwmarkt voor een relatief prikkie te koop. Dit spul is 3 mm dik. Let op dat je geen lijm gebruikt die het schuim laat smelten. De spuitlijm van Bison doet het prima.
de ondergrond hoeft niet exact te passen, er komt een laag overeen die alles verhult. Leuk voordeel van deze laag is dat de ondergrond ook niet zo precies hoeft te zijn afgewerkt. Grove plaat underlayment met kieren doet het ook. Een dure plaat berken multiplex is niet nodig. Let op dat je geen grote ijzeren spijkers gebruikt, deze zullen de magneetjes in de auto’s aantrekken.
In het schuim worden de gaten overgenomen.
Geleide draad
De volgende stap is het leggen van de geleide draad. Ik gebruik de termen signaaldraad en geleidedraad en niet de term stuurdraad. Deze laatste is voor beide functies, elektrisch signaaloverdracht en mechanisch sturen, uitlegbaar.
Met plakband wordt de staaldraad vastgemaakt. Je kan met enige creativiteit een standaard faller auto al laten rijden. Doe dit! je zult zien dat de bochten net iets anders moeten of dat de binnenbocht wat extra opgevuld moet worden zoals ik achteraf constateerde. In potlood had ik de binnenbocht wel getekend maar met het blauwe schuim ben ik hem zelf vergeten.
In het gat van de wissel word de draad geknipt. De twee standen zijn nu zichtbaar. Straks zet ik de draad met een plakbandje in een stand. De wisselaandrijving bouw ik pas veel later.
Signaaldraden
De volgende stap is het aanbrengen van de signaaldraden. Met een mesje snij je een enkele lijn op 15 mm beide kanten van de geleidedraad.
Zie artikel “ontwerp signaaldraden” voor gedetailleerde uitleg hoe je de signaaldraden moet leerleggen zodanig dat je optimaal signaal hebt.
Met de platte achterkant van je mes druk je de draad in het wegdek.
Soms is het makkelijker om toch een gleufje te snijden. Zeker rondom kruisingen en splitsingen en als je moet oversteken.
De richting van de draad heb ik hier met pijlen op het wegdek getekend. Dit is een aanrader!
Bij de wissel heb ik extra geleide draden neergelegd. Als de wisselaandrijving niet nauwkeurig genoeg de wisseldraad kan positioneren zal de auto toch opgevangen worden door deze extra draden.
De draad zoals hij nu in deze testbaan ligt bestaat uit een enkele lengte. Dit is niet nodig. Je mag best via een gaatje naar beneden en daar losse draden aan elkaar zetten. Bedenk wel dat het veel beter is om alle draden in serie te zetten. De maximale lengte is te bepalen aan de hand van de weerstand per meter. Kijk in de handleiding van de UCCI op Leon’s website hoe je hier mee om moet gaan. Zonder bijzondere maatregelen kan je tot 25 meter draad gebruiken dus voor de testbaan heb ik niet de moeite gedaan om iets uit te rekenen.
Op een punt komen de draden van de baan, ook hier steken ze in mijn ontwerp over.
Wegdek afwerking
De laatste stap voor het wegdek is de afwerking met een dunne plastic sheet. Ik gebruik hiervoor overheadsheets voor een laserprinter. Dunner kan haast niet, prima te verwerken en sinds de introductie van powerpoint ruim beschikbaar in alle kantoorvoorraadjes op het werk.
Wederom doet de spuitlijm van Bison hier goed werk. Zorg wel dat je het spul laat drogen voordat je het op elkaar plakt, pas dan blijft het ook zitten. Lees de instructies op de bus.
Het zit niet zo vast dat je het achteraf niet meer kan loshalen.
Leg de sheets strak tegen elkaar. Dit is een relatief precies klusje. Het feit dat de sheets doorzichtig zijn maakt dit gemakkelijker.
Met de wegenverf van Faller maak je het boeltje grijs. Een kleine roller geeft het beste resultaat.
Ik hou me aanbevolen als iemand een alternatief (tegen gewone prijzen i.p.v. modelbouw prijzen) kan vinden voor deze verf. Het is echt prima spul.
Achteraf heb ik het grijs nog wat kleur gegeven door middel van wat ander spuitbussen. Dit had ik niet moeten doen. Door de verschillende nevels onstond een kruimelig oppervlak wat ik met schuurpapier heb moeten weghalen. Niet een optimaal resultaat. Ik denk dat het visueel opleuken van het wegdek met een airbrush wel tot het gewenste resultaat zou kunnen leiden.
De verf droogt snel. Een tweede laag maakt het werk af.
Zie hier het resultaat met een van de auto’s nog nog zonder kap op de aanhanger. precies deze hoek heb ik achteraf moeten aanpassen met een stukje extra schuim.
De auto’s rijden tot nu toe met de standaard magneetjes van Faller.
Ondertussen heb ik me voorgenomen toch een randje om de baan te bouwen. Ik experimenteer wel eens met vreemde constructies, verbouwde lengtes, accu’s nog niet op de juiste plaats etc. Als je bouwwerk dan de draad kwijt raakt en onder invloed van de zwaartekracht richting de keukenvloer versnelt weet je waarom.
Samenvatting
Een alternatief voor het opbouwen van een wegdek
Voordelen:
- snel te maken zonder bijzondere gereedschappen en met goedkope materialen. Het bouwen van dit ovaaltje (nog zonder detectie en wisselaandrijving) kostte slechts drie uur.
- Geen freeswerk, geen herrie en geen stof!
- Geen plamuur
- onderliggende constructie kan relatief grof worden opgebouwd, het wegdek werkt verhullend.
- Per stap is de werking te testen en te corrigeren.
- Ook helemaal achteraf nog corrigeerbaar, ook kleine reparaties zijn mogelijk.
- Geen aanpassingen stuurmechaniek magneetjes nodig.
- Visueel realistisch wegdek.
- Diepte van de geleide draad is minimaal en superconstant. Dit is zeer belangrijk!
Nadelen:
- de draad is ietwat zichtbaar, in het midden van de weg is een kleine heuvel. Je zou de draad iets in het blauwe schuim kunnen drukken.
- Mogelijk is het een bezwaar dat de weg hoger ligt dan de plaat, de stoep zul je nog hoger moeten maken.
- Je kan niet lopen op het wegdek.
Hans Nouwens
